جرعه ای تلنگر، اندکی تامل

اینجا محلی است برای اتراق و زدودن خستگی روزمرگی ها

جرعه ای تلنگر، اندکی تامل

اینجا محلی است برای اتراق و زدودن خستگی روزمرگی ها

محسن جان! بس است...

دیشب یکی گفت،خبری در راه است..
اما نمیدانستم دوباره خبر ،خبر توست.. 
گفتند پیکرت را حزب الله تحویل خواهد گرفت...
این یعنی چه؟!
جهان  را بهم ریختی با چشمانت، بس نیست؟
تازه عکس پروفایل هایمان داشت عوض میشد..
تازه داشت قصه چشمانت از دهان ها می افتاد..
حالا نوبت سر بریده است؟؟!
آتشمان زدی با همان لبان خشکیده ات...
بس نیست؟؟؟
اصلا ما فهمیدیم حقیریم محسن جان...
عمری ادعایمان شد که کار فرهنگی میکنیم،آخر هم هیچ..
شنیده ام با یک نگاهت دختران فوج فوج در حال محجبه شدنند..
یکی نوشته بود ،به عشق نگاهت تمام لوازم آرایشش را شکسته..
آن یکی گفته بود،دیگر هر وقت بدون چادر بیرون میرفته،حس میکرده با همان چشم ها نگاهش میکنی..
چادری شد محسن...
محسن جان ..
ما دیگر طاقت سر بریده را نداریم...
اصلا باشد...بگذار یک وقت دیگر..
آخر الان؟ در ایام عید قربان ؟؟؟الان محسن جان؟؟در ایام عرفه و شهادت حضرت مسلم بی سر؟؟
کاش حجم کوچکم میتوانست عظمتت را بشناسد..
کاش میدانستم چه سری با حضرت زهرا سلام الله علیها داشتی که قبل شهادت پهلویت مجروح میشود..
کاش میدانستم,چه سری با ارباب بی کفن داشتی که بی سر میشوی و سرت را خانه به خانه میچرخانند..
اصلا باشد ...
 حالا که قرار است دست برنداری... بیا...
اما یادت باشد..
محسن حججی خیلی ها را بی هویت کرد..
تو را که دیدم ،تازه فهمیدم هیچم...
بیا و به این هیچ بودنم دامن بزن..

روزشمارمحرم


22روزمانده       


بیست ودو روزسینه پر ازآه آتشین 

کوفه نیا حسین شده ذکر مؤمنین


ماه حرام هست ولی فکر کشتن اند

ازمکه حال مسلمِ در کوفه را ببین


اهمیت حفظ آبرو

حفظ و صیانت از آبرو یعنی شخصیت انسانی خود و دیگران مهم‌ترین چیزی است که انسان آن را به عنوان امنیت خواهان است، به طوری که اگر امنیت شخصیتی او تامین نشده باشد، گویی هیچ تامینی برای او نشده و امنیتی فراهم نیامده است.


مولی امیرالمؤمنین‌(علیه السلام) در تقدم عرض نسبت به دوگانه جان و مال می‌فرماید: مِنَ النُبلِ أن یبذُلَ الرّجُلُ مالَهُ و یَصونَ عِرضَهُ؛ کسی که برای حفظ آبرو وحیثیت خود از مال و منالش می‌گذرد، نشانه اصالت و بزرگواری اوست.[1]


آن حضرت به افراد هشدار می‌دهد که ارزش و اهمیت آبروی خود و دیگران را بدانند و کاری نکنند که آبروریزی شود؛ زیرا کسی که شخصیت خویش را از دست دهد همه چیزش را از دست داده است. ایشان می‌فرماید: مَن بَذلَ عِرضَهُ ذَلَّ؛ کسی که حیثیت و آبروی خود را می‌برد خودش را به پستی و خاک مذلّت افکنده است. [2]


امام حسن مجتبی (علیه السلام) : احمق و بی‌خرد را کسی می‌داند که نمی‌داند با مال و عرض خویش چگونه برخوردی داشته باشد و آن را چگونه استفاده کند. ایشان می‌فرماید: السَّفیهُ، اَلأَحمقُ فی مالِهِ اَلمُتهاوَنُ فی‌عِرضِه؛ آدم سفیه و بی‌خِرد کسی است که در مصرف اموالش ابلهانه عمل می‌کند و نسبت به آبروی خود لاأبالی و سهل‌انگار است.[3]


البته اگر کسی آبروی به دست دیگران رفته یا خودش آبروی خویش را برده باید تلاش کند تا آبروی از دست رفته را بازیابد؛ هر چند که بسیار سخت است ولی باید تلاش خود را بکند و با کارها و رفتارهای احسانی و اکرامی، آن را بازیابدو نیز اگر آبروی کسی را برده باید تلاش کند تا حیثیت او را برگرداند؛ همچنان‌که خود شخص باید برای اعاده حیثیت خویش تلاش کند؛ چنانکه حضرت یوسف(علیه السلام) برای اعاده حیثیت خود تلاش کرد.[4]


کسی که در راستای اعاده حیثیت خویش تلاش می‌کند خداوند نیز او را یاری می‌رساند؛ چنانکه به پیامبر(صلی الله علیه و آله) یاری رساند.[5] زیرا خداوند به مسئله عرض و آبرو توجه ویژه دارد و برای حفظ آن کمک و یاری می‌کند. از همین رو خداوند در احکام و آموزه‌های وحیانی شریعت اسلام اهتمام ویژه‌ای به حفظ آبروى مؤمنان نشان می‌دهد.[6].



پی نوشت :


[1]. فهرست غررالحکم، ص ۲۴۲

[2]. فهرست غرر، ص ۲۴۲

[3]. بحار، ج ۷۸، ص ۱۱۵

[4]. یوسف، آیات 50 و 51

[5]. نور، آیات 11 و 15 و 19

[6]. نساء، آیات 15 و 112؛ نور، آیات 4 و 6 و 11 و 19 و 23؛ احزاب، آیه 58؛ حجرات، آیات 11 و 12

در محضر حضرت امیر(ع)

امیرالمؤمنین امام علی (علیه‌السلام): مِنَ النُبلِ أن یبذُلَ الرّجُلُ مالَهُ و یَصونَ عِرضََهُ کسی که برای حفظ آبرو وحیثیت خود از مال و منالش می‌گذرد نشانه اصالت و بزرگواری اوست  فهرست غرر، ص ۲۴۲

حدیث نور

 قالَ عَلِیٌّ علیه‌السلام إِنَّ لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ ثَلَاثَةَ أَخِلَّاءَ فَخَلِیلٌ یَقُولُ أَنَا مَعَکَ حَیّاً وَ مَیِّتاً وَ هُوَ عَمَلُهُ وَ خَلِیلٌ یَقُولُ لَهُ أَنَا مَعَکَ إِلَى بَابِ قَبْرِکَ ثُمَّ أُخَلِّیکَ وَ هُوَ وَلَدُهُ وَ خَلِیلٌ یَقُولُ لَهُ أَنَا مَعَکَ إِلَى أَنْ تَمُوتَ وَ هُوَ مَالُهُ فَإِذَا مَاتَ صَارَ لِلْوَارِثِ.


امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) فرمود: هر مسلمان سه دوست دارد؛

یکی از این دوست‌ها می‌گوید من در زندگی و پس از مرگ با تو هستم و آن عمل او است.

 یک دوست می گوید من تا بالای قبرت با تو هستم و سپس تو را تنها می گذارم و آن فرزند او است‌.

دوست دیگری می گوید من تا زمان مرگ با تو هستم و آن ثروت او است که هرگاه بمیرد ثروتش به وارثان می رسد.


 خصال شیخ صدوق، جلد ۱، صفحه ۱۱۴.